واکاوی ابعاد بهکارگیری نیروی انسانی در دستگاههای اجرایی مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری (موضوع تبصره ماده (32) قانون مدیریت خدمات کشوری)
گزارش شماره 17024 مرکز پژوهشهای مجلس (اردیبهشت 99)
چکیده
بهکارگیری افراد در قالب قرارداد کار معین و ساعتی بهعنوان یکی از گونههای بهکارگیری منابع انسانی در دستگاههای اجرایی در قالب تبصره ماده (32) قانون مدیریت خدمات کشوری مطرح شده است. رویکردی که در حال حاضر از آن بهعنوان یکی از چالشهای نظام اداری کشور یاد میشود. در این گزارش با بهرهگیری از نظرات و دیدگاههای برخی خبرگان علمی و اجرایی و سایر روشهای تحلیلی به ارزیابی و آسیبشناسی رویکرد مذکور پرداختهایم. بهمنظور تحقق این هدف پس از واکاوی خردمایه نظری این رویکرد، نحوه استحاله مفاهیم و ویژگیهای اصلی آن تبیین گردیده است. سپس با رویکرد شناسایی نقاط آسیبزا و مؤثر در بروز چنین مشکلی در نظام اداری کشور، احکام پیشنهادی جهت حل منطقی این مسئله و بازطراحی بخشی از سیاستها و برنامههای دولت در زمینه بهکارگیری منابع انسانی در بخش دولتی ارائه شده است. در این احکام ممنوعیت بهکارگیری افراد بهصورت قراردادی، تعیین تکلیف و ساماندهی کارکنان قراردادی شاغل در دستگاههای اجرایی مشمول قانون مدیریت خدمات کشوری و نیز تعیین ضوابطی جهت استفاده از خدمات شرکتهای پیمانکاری تأمین نیروی انسانی مورد توجه قرار گرفته است.